“Güzel”, kendiliği itibariyle bir “değer” olamıyor. Onu takdir edecek bir terbiyeli “göz” tarafından bir mevkie konulup itibar edilmesine bağlı değerlenmesi.
Zaten “güzel” kelimesinin aslı da GÖZEL biçiminde. Yani güzellik göze tabi. Semantik böyle.
Vahşetin gözleri karartma dönemlerinde, güzel de hayatımızdaki yerini kaybediyor ne yazık ki…
Gözel, bu kelimenin aslına uygun imlasıdır. Ü sesi son devirde İstanbul’a gelen muhacir Rumelililerin şivesinden yadigârdır. Dedelerimiz doğru şeklini telaffuz ederlerdi…
Rumeli Türkçesinde bir çok ö sesi ü’ye dönmüştür.
Büyük, böyük telaffuzları arasında da böyle bir durum vardır.