Neden düşünce çoğumuza zor gelir? Neden sıkıntılı bir dostumuzun derdini sorarken, aslında çok müsbet bir şey olması gereken düşünmek fiilini kullanırız? Neden düşünceli olmak menfidir?..
Çünki düşünmeye başladığınız zaman, içinde debelendiğiniz hazır kalıpların size ait olmadıklarını görürsünüz. Bütün fizik-metafizik aleminizi elden geçirmeden de düşünce sükunet bulmaz. Yani kendini, kimliğini ve alemi kendinizce yeniden inşa etmek zorunda kalırsınız. Hazır düşünce ve inanç formları dahî “yeniden kurulmadıkça” içinize sinmez olur…
Peki düşünmezsek ne olur?
Bu hazır kalıpların bize yettiği fikri bir uyuşturucu etkisi yarattığı için, o hazır fikirler adına, o fikirlerin hizmet ettiği sahipler adına bir hayat yaşamak zorunda kalırsınız, eğer ihlasınız varsa! Yoksa da o kalıp lafların ardına saklanıp egoizminiz adına yaşarsınız ki, buna da “riya” deniyor…
Dolayısıyle bu zahmete katlanmak er kişi harcı olduğundan (burada er kişi cinsiyet ifade etmiyor. Kadın da er kişidir.) o ucuz riya çok defa işimize geliyor… N’eylersiniz!!!